تاثیر تمرین مقاومتی فزاینده بر غلظت سرمی واسپین و برخی شاخص‌های التهابی در موش‌های صحرایی نر

  سابقه و هدف: واسپین (مهارگر پروتئاز سرین مشتق از بافت چربی احشایی) به تازگی به عنوان آدیپوسیتوکینی جدید با اثرات افزایش حساسیت انسولینی شناسایی شده است. اطلاعات اندکی در مورد تاثیر تمرین ورزشی بر غلظت سرمی واسپین وجود دارد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی واسپین و برخی از شاخص‌های التهابی بود.   مواد و روش ‌ ها: 16 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار با میانگین وزن 19±288 گرم به طور تصادفی به گروه‌های شاهد و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی یک برنامه تمرین مقاومتی با استفاده از نردبان را (3 روز در هفته، برای 4 هفته) انجام دادند. وزن بدن، غلظت سرمی گلوکز، انسولین، واسپین، اینترلوکین-6 IL-6) )، پروتئین واکنشی C (CRP) و عامل نکروز توموری آلفا ( TNF- α ) اندازه‌گیری شد.   یافته ‌ ها: پس از 4 هفته تمرین مقاومتی سطوح سرمی واسپین در گروه تجربی در مقایسه با گروه شاهد به طور معناداری پایین‌‌تر بود (05/0 P< ). تمرین مقاومتی سطوح سرمی IL-6 ، CRP و TNF- α را در گروه تجربی در مقایسه با گروه شاهد به طور معناداری کاهش داد (05/0 P< ). نتیجه ‌ گیری: این پژوهش نشان داد که تمرین مقاومتی می‌تواند موجب کاهش سطوح سرمی واسپین هم‌راه با کاهش سطوح شاخص‌های التهابی گردد. کاهش سطوح سرمی واسپین ممکن است پاسخی تعدیلی به بهبود حساسیت انسولینی و کاهش سطوح شاخص‌های التهابی در موش‌های صحرایی تمرین کرده باشد